Poklonite samo jedan stih iz pesme osobi iznad

zalud ti sad sva ćutanja i ovaj patrljak mjeseca
što pokatkad proviri kroz razbijeno staklo sumraka
pa se prospe po tepihu vode kao dobri duh
prije nego što ti u oku ugravira sjenku
na kojoj si nacrtala jednodnevnog leptira
i kornjaču sa oklopom od lažnih osmijeha
koji te čekaju na kraju ovog pisma bez adrese...

**malo uvoda (po običaju      )
,.. postajem mator,.. čak i za poeziju,.. morao sam prethodne stihove više puta pročitati,..
evo malo lakšeg štiva:  


 Pogled joj uzalud tražim
tuga me muči i slama
oči joj krije tama
sve je nestalo nekud već,..:     

valjda nije teze stivo

Odavno već nije imao kome da piše,
a ko bi njegovu pisaniju i razumio.
Tišina.
Riječi bi bile suvišne kao sto obično i jesu
u priči za zauvijek.

(nije,... )  

   O tebi su pitalice,
od vekova moje bile,
odgovor o kom se sanja.
Odgovor je tvoje lice
ti si slika one vile,
iz dečačkih nagađanja.

Još uvek tražim ljude u ljudima.
Sve više je onih kojima bi čovek,
kada bi ih opsovao, opoganio psovku.
Jedino uz ljude u ljudima
u meni ima čoveka, koji se pita
kakva je to snaga žene u ženi,
kad uspe tako skromna
da napravi ravnotežu spram neljudi,
da ispravi nepravdu što nema pravde
i stvori čudnog i retkog čoveka u meni,
kog sam čitavog života tražio?

Da je slovo zrno peska, koliko sam ih potrošio,
mogao sam, s' ovih deset prstiju, kućerak sagraditi,
preneti te preko praga, pa te sa tih deset prstiju,
milovati i golicati bez reči, jer život nije pesma.

Proslo je 12 sati, mala
carolije su nestale
vrijeme je da se nove
karte podijele

Sto sam bolji prema svima
to sam manje drazi njima
pravo mjesto da ih saljem
sad je pizda materina ....