Sta vredi u Srbiji !? (i regionu)

Ćevapi

"Ako nemaš merak na jedenje, ne se pipaj oko ćevapi.
Ćevapi su za ljudi.
Od meljeno meso od plećku, od šiju na bika i od paflaku.
Kad se ubavoi izmesi, turi se na led, da prespie.
Ujutro se izmelje još jed’n put.
Kad meso odvugne - turi se na žar.
Ćumur mora da je iz planinu.
Domaćica da je ubava.
Domaćin da nee budala.
Kad se toj udesi, ćevap san ripne na čoveka, u tanjir.
Takvi ćevapi praviv se samo u Leskovac"



Ne znam sta da kazem osim da bi gi pocepao ki ludak politiku

OBEDSKA BARA

Stari meandar reke Save, danas prostrano područje sa močvarama, barama, mrtvajama, vlažnim livadama i tresetištima. Jedno je od najstarijih zaštićenih prirodnih područja na svetu (1874. godine). Broj retkih životinjskih i biljnih vrsta izdvaja je od sličnih objekata prirode u okruženju.



Područje Obedske bare nalazi se u jugoistočnom Sremu između naselja Kupinovo, Obrež, Grabovci i reke Save, svega 40km zapadno od Beograda. Uže područje Obedske bare čini korito takozvana “Potkovica” i viši deo terena kupinske grede takozvano “Kopito”. Specijalni rezervat prirode Obedska bara se prostire na površini od 9820 hektara, a zaštitna zona na 19 611 hektara.

Korito Obedske bare je ostatak napuštenog korita Save, čiji glavni tok sada teče južnije. Još pre 6000 godina ovde je proticala preteča reke Save, a pre 4500 godina njen sporedni tok, da bi se pre 2000 godina formirala mrtvaja, od koje je nastala močvara kakvu poznajemo.

Obedska bara je povezana sa rekom Savom samo tokom visokih vodostaja kanalom Revenica. Tokom niskih vodostaja Save voda otiče kanalom Vok. Obedska bara se napaja vodom i dotokom podzemnih voda i slivanjem površinskih voda sa lesne zaravni. Većina okana i bara presuši u vreme sušnih godina i pri kraju leta.



Flora i fauna

Danas postoje desetine vodenih, močvarnih, šumskih i livadskih zajednica sa najzanimljivijom zajednicom ptica, 91 vrstom gnezdarica i 128 vrsta prolaznica, zimovalica i lutalica. Ukupno je prebrojano oko 58.000 parova ptica. Tu su sledeće vrste ptica: čaplja kašikara, mala bela čaplja, crna roda, bela roda, patka crnka, orao kliktavac, orao belorepan, crna lunja, soko lastavičar, belovrata muharica, crvenrepka i crnogrla strnadica. Od ostalih životinjskih vrsta je zanimljiva riba čikov (autohtona vrsta), zmija šarka (jedina otrovnica ovih krajeva), ali i divlja mačka, kuna zlatica, vidra i više vrsta ljiljaka (slepih miševa).

Retke biljne vrste su: testerica, beli lokvanj, žuti lokvanj, aldrovanda, barska paprat, barski petolist, močvarna orhideja, iđirot, dugorogi orašak, barska kopriva i mešika. Kao prirodni spomenik zaštićeno je jedno stablo crne topole.



Istorijat rezervata

Austrougarski dvor 1874. je proglasio ovo područje carskim lovištem i zaštitio ga. Godine 1919. postaje zaštićeno kraljevsko lovište dinastije Karađorđević da bi 1951. rešenjem Zavoda za proučavanje prirodnih vrednosti NR Srbije proglašen za zaštićeni rezervat. Sadašnji status Specijalnog rezervata prirode je stekao 1993. godine aktom Vlade Republike Srbije. Tada je podeljen na tri dela sa različitim stepenima zaštite.

Specijalni rezervat prirode "Obedska Bara" je pod posebnim režimom zaštite i upisan je prema Ramsarskoj konvenciji u spisak močvara od međunarodnog značaja 1977. godine. Sem toga, 1989. godine je na osnovu IBA projekta svrstan u spisak područja od izuzetnog značaja za ptice Evrope.





Kažu da je Angelina, majka despota Đurđa Brankovića spas od Turaka našla na skeli koja je prelazila Savu. Skela se nasukala na istočni deo bare i od njenih ostataka je napravljena crkva brvnara. Kasnije je Angelina osnovala ženski manastir Obed po kome je i bara nazvana Obedska bara. Pre 150 godina za baru se zainteresovao Eduard Hodek iz Prirodnjačkog muzeja u Beču i oduševljeno je izjavio da je to pravi ptičiji Eldorado. Dvadeset godina kasnije carska porodica je dekretom zaštitila ovo područije. Tako je Obedska bara postala prvo zaštićeno područije u Evropi odnosno drugo u svetu (posle Jeloustonskog parka).

Obedska bara se nalazi pored reke Save, pedesetak kilometara je udaljena od Beograda. Potkovičastog je oblika i pruža se od Kupinova do Obreža. Na bari boravi preko 200 vrsta ptica od kojih čak 140 vrsta ima status prirodne retkosti. Primećeno je da se posle četri decenije odsustvovanja ponovo pojavljuje ibis, sveta ptica egipatskih faraona. Na bari se gnezdila i crna čaplja ali je definitivno istrebljena zbog neobično lepog perja. Bele, sive i čaplje kašikare su pored crnih i belih roda najčešće ptice na bari a tu je i raznovrstan pačiji rod, mali gnjurac, gak, eja močvarica, orlovi belorepan i krstaš . Bogatstvo bare dopunjuje dvadesetak vrsta riba i desetak vrsta vodozemaca. Scenografija bare je izvedena sa petstotina vrsta bilja. Nivo vode u bari varira sa vodostajem Save tako da se tokom leta često svede na uzan kanal pored Obreža.

Selo Kupinovo je nastalo kao podgrađe grada Kupinika. Podigli su ga Ugri u XIII veku a početkom XV veka ga preuzima despot Stefan Lazarević. Posle propasti države despota Đurđa Brankovića Kupinik postaje prestono mesto njegovih naslednika. Tada je podignuta crkva svetog Luke koja postoji i danas i smatra se da je najstarija u Sremu. Pored crkve je sačuvana stara trščara sa slamnatim krovom, ambar i peć za pečenje hleba. Ambar i plot su ukrašeni lepim cvetnim ukrasima izrezbarenim u drvetu. Rezbarenjem u drvetu je ukrašeno i nekoliko preostalih ambara sa kotobanjama, delo čuvenog majstora Paje Čarapića iz Kupinova. Ova spratna spremišta za kukuruz su nekad bila karakteristična za sva sremska domaćinstva. U centru Kupinova se nalazi spomen česma iz koje u dva mlaza izbija topla arterijska voda. Voda je sumporovita a kažu da ima i gvožđa pa je dobra za probavne organe, kožna oboljenja, reumatizam… Spisak je poduži, ali voda nije zvanično verifikovana pa terapiju koristi svaki bolesnik po svojoj proceni.

ZLATIBOR



Planinska lepotica u jugozapadnom delu Srbije bila je odredište dokonih i bogatih još od sredine sedamnaestog veka, mjesto privremenog boravka onih koji su, pre svega, tragali za zdravljem, ali i za blagodetnim mirom zlatiborskih padina na kojima se oči odmaraju, a telo puni energijom.
Ipak, pravi turizam se razvio tek kada je na Zlatibor došla jedna krunisana glava, kralj Srbije Aleksandar Obrenović.
U početku je najinteresantnija bila Kraljeva Voda, mjesto na kom je Njegovo Kraljevsko Veličanstvo ručalo, ali su se ubrzo pročuli i drugi zlatiborski visovi: Palisad, Ribnica, Oko.
А onda je, 1905-te godine, na Zlatibor, po zdravlje, došao još jedan kralj Srbije, Petar Prvi Karađorđević. Nakon njegovog boravka sagrađeni su i prvi veliki objekti: hotel "Kraljeva voda" - današnji kongresni centar "Srbija" - vila "Čigota" i pekara.
Zlatibor se nalazi u samom "središtu" Srbije. Rastojanje od ove planine do Beograda је 230 km, do Novog Sada 300 km - baš koliko i do Jadranskog mora. Preko Zlatibora vodi magistrala od Beograda ka primorju, direktne autobuske linije su uspostavljene sa Novim Sadom, Beogradom, Nišom, Jagodinom i drugim gradovima. Preko Zlatibora, a delom i kroz njegov masiv, prolazi željeznička pruga Beograd-Bar.

Zlatibor je, pre svega, planina izuzetne lepote, prijatne klime, prostranih proplanaka, bujnih pašnjaka, vodom bogatih planinskih potoka.
"Ruža vjetrova" se rascvetava upravo nad Zlatiborom. Leta su topla, а zime blage. Kiše padaju relativno često, a snga ima od oktobra do maja.

Tara nacionalni park





Nacionalni park Tara obuhvata površinu od 22.000 hektara na najvišem delu planine Tare i nalazi se na teritoriji opština Bajina Bašta i Užice, u zapadnom delu Republike Srbije.

Na podlozi od krečnjaka reke kao što su Beli Rzav, Rača, Derventa su napravile duboke klisure i kanjone. Pored toga se javljaju vrtače, pećine i uvale. Na taj način su stvorena pribežišta u kojima se sve do danas očuvao bogat biljni i životinjski svet. Velika heterogenost reljefa, raznovrsnost geološke podloge, vlažnija klima i topla krečnjačka staništa, uslovili su stvaranje brojnih šumskih ekosistema veoma složenog sastava sa velikim brojem reliktnih i endemskih vrsta koje predstavljaju prave prirodne vrednosti i retkosti.


Najinteresantniji endemoreliktni predstavnik nacionalnog parka Tara je Pančićeva omorika koja je na ovoj lokaciji sve od Tercijara, koju je inače pronašao i opisao Josif Pančić. Na Tari su prisutni jela, smrča, bor, ali i listopadi kao što su jasika, javor, breza, bukva. Na Tari je takođe registrovano 53 vrsta sisara i 153 vrsta ptica. Pod posebnom zaštitom su medved, divokoza i srna.

nasi sportisti

nasa deca

manastir manasija